به گزارش قدس آنلاین، تعطیلی پی در پی مدارس به علت آلودگی هوا و بارش برف، یکی از معضلات نظام آموزشی کشور شده است. زیرا، بررسی‌ها نشان می‌دهد که در چهار ماه گذشته یعنی از مهر تا دی، تعداد روزهایی که بچه‌ها به مدرسه رفته اند، خیلی کم بوده و بیشتر این ۱۲۰ روز را در خانه مانده اند.

به تقریبی، جمعیت دانش آموزان در کلانشهرهای کشور شاید نزدیک به ۵ میلیون نفر باشد که در این صورت، می‌توان چنین استنباط کرد که نزدیک به ۴۰ درصد از جمعیت دانش آموزی کشور، ساکن شهرهایی هستند که از آلودگی هوا رنج می‌برند.

نگاهی به تعطیلی مدارس در شروع کرونا

کرونا که آمد، مدارس تعطیل شدند و بچه‌ها ملزم شدند آموزش را از درون خانه‌ها و گوشی‌های موبایل فرا بگیرند؛ موضوعی که با هدف جلوگیری از ابتلای دانش آموزان به کرونا صورت گرفت. اما، آموزش مجازی هم دردسرها و مشکلات خودش را داشت. به طوری که گفته می‌شود علاوه بر افت کیفیت آموزش، سلامت جسمانی و روانی دانش آموزان هم در معرض تهدید قرار گرفت. بنابراین، خیلی از کارشناسان آموزشی، مخالف مجازی شدن کلاس‌های درس بودند.

مشاهدات نشان می‌دهد بخشی از دانش‌آموزان پایه‌های اول و دوم دبستان حتی در خواندن و نوشتن مشکل دارند؛ این افت درسی تنها شامل پایه‌های اول و دوم نیست و نتایج امتحانات نهایی پایه دوازدهم در سال گذشته نشان از افت ۱.۵ نمره‌ای در کارنامه دانش‌آموزان دارد.

حضور در خانه و امکان دریافت دروس از طریق گوشی تلفن هوشمند یا لپ تاپ، باعث کاهش تحرک و افزایش چاقی می‌شود. به طوری که بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان اضافه وزن دانش‌آموزان از ۷ درصد در ابتدای شیوع دوران کرونا، به حدود ۳۱ درصد رسیده است که پیامدهای خاص سلامتی و بهداشتی به همراه خواهد داشت.

این تبعات حتی دامنگیر معلمان و کادر اداری مدارس هم شده و بسیاری از آنها با مشکلات ناشی از کم تحرکی دست و پنجه نرم می‌کنند.

این در حالی است که آموزش حضوری، مزیت‌هایی دارد که آموزش مجازی ندارد. دانش‌آموزی که می‌توانست در محیط مدرسه تجربه دوستی‌های لذت بخش را کسب کند، مجبور بود تنهایی را تجربه کند.

این وضعیت باعث گسترش افسردگی، پرخاش و غفلت از مراوده‌های انسانی شده است. جنبه‌های اجتماعی و میان فردی حضور فیزیکی در مدرسه، از مهم‌ترین کارکردهای شیوه‌های سنتی و از دلایل مهم تداوم آن هستند.

رکوردزنی تعطیلات آلودگی هوا و سرما

با عبور از روزهای سخت کرونایی، قریب به اتفاق بچه‌ها و خانواده‌ها از اینکه مدارس دوباره حضوری شدند، خوشحال بودند. اما، به نظر می‌رسد این خوشحالی، چندان دوامی نداشت؛ زیرا در ۴ ماه گذشته که از شروع سال تحصیلی گذشته است، بچه‌ها فقط ۳۸ روز مدرسه رفته اند.

نکته قابل تأمل در موضوع تعطیلی مدارس یا همان غیرحضوری شدن کلاس‌های درس، عدم جدی گرفتن کلاس‌های مجازی از سوی برخی دانش آموزان و اولیا بوده است. به طوری که برخی خانواده‌ها در چنین ایامی، بار سفر بسته و به مسافرت رفته اند.

برخی دیگر نیز همراه با همکلاسی‌ها، به گشت و گذار و تفریح پرداخته اند و درصد اندکی بوده اند که کلاس‌های مجازی را جدی گرفته اند.

ماسک را جایگزین تعطیلی مدارس کنیم

شاید یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دوران کرونا که باعث شد به سمت تعطیلی مدارس برویم، نگرانی از ابتلای دانش آموزان به بیماری بود. در همان ایام نیز، بررسی‌ها و مشاهدات نشان می‌داد که میزان استفاده از ماسک در بین دانش آموزان، خیلی کم باشد و دانش آموزان مقطع ابتدایی و البته بچه‌های مهدکودک، سهم زیادی از اندک درصد دانش آموزانی داشتند که ماسک می‌زدند.

بنابراین، به نظر می‌رسد حالا که نمی‌توان به خاطر آلودگی هوا و بارش برف، مدارس را تعطیل کرد؛ موضوع استفاده از ماسک برای دانش آموزان، الزامی شود. اگر، مسئولان و مدیران آموزش و پرورش بتوانند تدابیر و راهکاری اتخاذ کنند که دانش‌آموزان ملزم به استفاده از ماسک شوند، می‌توان تا حدودی از نگرانی‌های تنفس هوای آلوده کاست و برای روزهای برفی نیز، برنامه ریزی لازم را صورت داد.

در همین حال، تشویق و ترغیب بچه‌ها به استفاده از ماسک، نه تنها در هوای آلوده؛ بلکه در سایر روزها که هوا آلوده نیست؛ می‌تواند از انتقال بیماری‌های فصل زمستان جلوگیری کند.

بنابراین، به نظر می‌رسد حالا که مسئولان وزارت آموزش و پرورش، اصرار به تشکیل کلاس‌های درس دارند، بایستی برای قوت قلب خانواده‌ها از اینکه نگران سلامت بچه‌های خود نباشند؛ یک برنامه جامع در راستای تشویق به استفاده از ماسک، تهیه و عملیاتی کنند.

در عین حال، هم اندیشی مسئولان آموزش و پرورش با وزارت بهداشت، می‌تواند به موفقیت چنین راهکارهایی کمک کند.